labi

Discretiva

labi dictio est in variis linguis:

• Lettice: labi
• Tagale: labi

Formae affines

Latine

lābī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lābī	—	praesens	activa	infinitivus	lābor

Forma	Modus flexurae	originis
lābī	casus dativus singularis	substantivi lābēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈlaːbiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lā·bī — morphologica: lab-i

Italice

labi

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
labi	forma pluralis · genus masculinum	substantivi labio

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈla.bi/

Syllabificatio phonetica: la·bi — morphologica: lab-i

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Intelligit poëta prudens ferendi doloris consuetudinem esse non contemnendam magistram. Atque ille non immoderate magno in dolore:

Retinete, tenete! opprimit ulcus;

Nudate! heu miserum me! excrucior.

Incipit  labi , deinde ilico desinit:

Operite, abscedite, iam iam

Mittite ; nam attrectatu et quassu

Saevum amplificatis dolorem. —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[1]

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Quodsi qui noluerit in id vitium incidere, medio cavo servato secundum orthostatas intrinsecus ex rubro saxo quadrato aut ex testa aut ex silicibus ordinariis struat bipedales parietes, et cum his ansis ferreis et plumbo frontes vinctae sint. Ita enim non acervatim, sed ordine structum opus poterit esse sine vitio sempiternum, quod cubilia et coagmenta eorum inter se sedentia et iuncturis alligata non protrudent opus neque orthostatas inter se religatos  labi  patiuntur. —De architectura Vitruvii ^[2]

Vide etiam:  → labi (Vicicitatio)

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber secundus. XXI. [50] — labi
2. De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber secundus, VIII. [4] — labi