latro

Latine

Nomen substantivum

lătr|ō, -ōnis masc.

1. Qui rapit, raptor.

Declinatio

	sing.	plur.
nom.	lătrō	lătrōnēs	I
gen.	lătrōnis	lătrōnum	II
dat.	lătrōnī	lătrōnibus	III
acc.	lătrōnem	lătrōnēs	IV
abl.	lătrōne	lătrōnibus	VI
voc.	lătrō	lătrōnēs	V

Dictiones derivatae

• latrocinium
• latrocinor
• latrunculus

Translationes

Anglice

robber ☞en, bandit ☞en, brigand ☞en

Francogallice

voleur masc. ☞fr, bandit masc. ☞fr, brigand masc. ☞fr

Germanice

Räuber masc. ☞de, Bandit masc. ☞de, Wegelagerer masc. ☞de