luceant

Discretiva

luceant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lūceant	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	lūceō (lūcēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈluːke.ant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lū·ce·ant — morphologica: luc-eant

Loci

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Hinc etiam et sol appellatus, eo quod solus appareat obscuratis cunctis sideribus. Nec mirum hoc de sole, cum etiam plena luna, et tota nocte fulgente, pleraque astra non luceant. —De natura rerum Isidori Hispalensis ^[1][2]

saec. XII.

• Et iterum audivi vocem ex illo mihi dicentem: Magna mysteria sunt haec: Considera enim solem et lunam et stellas. Ego formavi solem ut luceat in die, et lunam et stellas ut luceant in nocte. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[3][2]

Fontes