lucebant

Discretiva

lucebant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lūcēbant	tertia pluralis	imperfectum	activa	indicativus	lūceō (lūcēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /luːˈkeːbant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lū·cē·bant — morphologica: luc-ebant

Loci

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Lucus est densitas arborum solo lucem detrahens, tropo antiphrasi, eo quod non luceat; sive a luce, quod in eo lucebant funalia vel cerei propter nemorum tenebras. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[1][2]

Fontes