meretricum

Discretiva

meretricum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
meretrīcum	casus genitivus pluralis	substantivi meretrīx

Appellatio pronuntiatusque

API: /mereˈtriːkum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: me·re·trī·cum — morphologica: meretric-um

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• Tum meretricum numerus tantus, quantum in urbe omni fuit,

obviam ornatae occurrebant suis quaeque amatoribus,

eos captabant. id adeo qui maxime animum advorterim? —Epidici Plauti. (ca. -200)

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• non mihi, sacrilegas meretricum ut persequar artes,

cum totidem linguis sint satis ora decem.

cera vadum temptet, rasis infusa tabellis:

cera tuae primum conscia mentis eat.

blanditias ferat illa tuas imitataque amantem

verba; nec exiguas, quisquis es, adde preces. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes