merget

Discretiva

merget dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
merget	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	mergō (mergere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmer.get/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·get — morphologica: merg-et

Latinitas Romana

class.

• tolle sitos ortus hominum sub sidere tali,

sustuleris bellum Troiae classemque solutam

sanguine et appulsam terris; non invehet undis

Persida nec pelagus Xerxes facietque tegetque;

versa Syracusis Salamis non  merget  Athenas,

Punica nec toto fluitabunt aequore rostra

Actiacosque sinus inter suspensus utrimque

orbis et in ponto caeli fortuna natabit. —Astronomicon M. Manilii ^[1][2]

Fontes