merserant

Discretiva

merserant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
merserant	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	mergō (mergere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmer.se.rant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·se·rant — morphologica: mers-erant

Latinitas Romana

class.

• Ibi partem maiorem hiemis exercitum in tectis habuit, adversus omnia humana mala saepe ac diu duratum, bonis inexpertum atque insuetum. Itaque, quos nulla mali vicerat vis, perdidere nimia bona ac voluptates immodicae, et eo impensius quo auidius ex insolentia in eas se  merserant . —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes