merserat

Discretiva

merserat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
merserat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	mergō (mergere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmer.se.rat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·se·rat — morphologica: mers-erat

Latinitas Romana

class.

• At hercule scelera conspectum sui reformidant. In perditis quoque et ad omne dedecus expositis tenerrima est oculorum verecundia. Ille, quasi parum esset inaudita et incognita pati, oculos suos ad illa advocavit nec quantum peccabat videre contentus, specula sibi per quae flagitia sua divideret disponeretque circumdedit; et quia non tam diligenter intueri poterat, cum caput  merserat  inguinibusque alienis obhaeserat, opus sibi suum per imagines offerebat. —Naturales quaestiones Senecae ^[1][2]

Fontes