merserit

Discretiva

merserit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
merserit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	mergō (mergere)
merserit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	mergō (mergere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmer.se.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·se·rit — morphologica: mers-erit

Latinitas Romana

class.

• Haec in commune de tota natione, quae approbari opus suum et fieri populare non putat posse, nisi illud mendacio aspersit. Ephorus vero non est religiosissimae fidei: saepe decipitur, saepius decipit, sicut hunc cometen, qui omnium mortalium oculis custoditus est, quia ingentis rei traxit eventum, cum Helicen et Burin ortu suo  merserit , ait illum discessisse in duas stellas, quod praeter illum nemo tradidit. —Naturales quaestiones Senecae ^[1][2]

Fontes