nare

Discretiva

nare dictio est in variis linguis:

• Anglice: nare

Dictiones similes

• Finnice: nö

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
nāre	—	praesens	activa	infinitivus	nō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈnaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: nā·re — morphologica: n-are

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• quam similitudinem videmus in bestiis, quae primo, in quo loco natae sunt, ex eo se non commovent, deinde suo quaeque appetitu movetur. serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis, suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. —De finibus Ciceronis ^[1][2]

class.

• et nihil emineant, et sint sine sordibus ungues:

inque cava nullus stet tibi nare pilus.

nec male odorati sit tristis anhelitus oris:

nec laedat naris virque paterque gregis.

cetera lascivae faciant, concede, puellae,

et siquis male vir quaerit habere virum. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[3][2]

saec. I.

• Diximus elephantiasim ante Pompei Magni aetatem non accidisse in Italia, et ipsam a facie saepius incipientem, in nare prima veluti lenticula, mox increscente per totum corpus, maculosa variis coloribus et inaequali cute, alibi crassa, alibi tenui, dura, alibi ceu scabie aspera, ad postremum vero nigrescente et ad ossa carnes adprimente, intumescentibus digitis in pedibus manibusque. —Naturalis historia Plinii ^[4]

saec. I.

• At ego id agendo nec pastorem populi auctore Homero dixerim, nec volucres per aera nare, licet hoc Vergilius id apibus ac Daedalo speciosissime sit usus. —Institutio oratoria Quintiliani ^[5][2]

Fontes

4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVI, cap. 5, [7] — nare