noceo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈnokeoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: no·ce·ō — morphologica: noc-eo

Notatio

Ab necare, ab lingua prisca Indoeuropaea *noḱ-eyo- “mortifico”, a *neḱ- “mors.”

Verbum intransitivum

nŏc|eō, -ēre, -uī, -itum ^{[1][2][3][4][5]}

1. Facere noxam aut iniuriam. (cum dativo)

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
noc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	noceō	noceam		nocēbam	nocērem	nocēbō
II. sing.	nocēs	noceās	nocē!	nocēbās	nocērēs	nocēbis	nocētō!
III. sing.	nocet	noceat		nocēbat	nocēret	nocēbit	nocētō!
I. plur.	nocēmus	noceāmus		nocēbāmus	nocērēmus	nocēbimus
II. plur.	nocētis	noceātis	nocēte!	nocēbātis	nocērētis	nocēbitis	nocētōte!
III. plur.	nocent	noceant		nocēbant	nocērent	nocēbunt	nocentō!­
Thema	Vox passiva
noc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
III. sing.	nocētur	noceātur		nocēbātur	nocērētur	nocēbitur	—

Thema	Vox activa
nocu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	nocuī	nocuerim	nocueram	nocuissem	nocuerō
II. sing.	nocuistī	nocueris	nocuerās	nocuissēs	nocueris
III. sing.	nocuit	nocuerit	nocuerat	nocuisset	nocuerit
I. plur.	nocuimus	nocuerimus	nocuerāmus	nocuissēmus	nocuerimus
II. plur.	nocuistis	nocueritis	nocuerātis	nocuissētis	nocueritis
III. plur.	nocuērunt	nocuerint	nocuerant	nocuissent	nocuerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	nocēre	nocuisse	nocitūrum, -am, -um esse	nocēns		nocitūrus, -a, -um­
Vox passiva	nocērī	nocitum, -am, -um esse	nocitum īrī		nocitus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
nocendī		nocendus, -a, -um			nocitum	nocitū

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV.

• sunt item alia participia, quae accepta praepositione et a verbis et a participiis recedunt, ut nocens innocens: nam noceo dicitur, innoceo non dicitur. —Ars maior Aelii Donati (ca. 350). De participio.

Dictiones derivatae

• nocēns, nocentior, nocentissimus, nocenter
• nocentia
• nocibilis
• nocibilitās
• nocīvus, nocīvē
• noxa, noxae
• noxālis
• noxius, noxia, noxium, noxiē

Translationes

Facere noxam aut iniuriam	dilatare ▼

Facere noxam aut iniuriam	collabi ▲

Anglice: harm (en), hurt (en), injure (en), damage (en) Dacoromane: strica (ro) Germanice: schaden (de), schädlich sein (de) Hispanice: perjudicar (es)

Fontes