obsum

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

← ob + sum

Verbum intransitivum

obsum, obesse, obfuī (sine supino)

1. esse contra.

Coniugatio

Radix praesens obs- Praesens indicativum act. sing. plur. I. obsum obsumus II. obes obestis III. obest obsunt Imperativus act. obes obeste Praesens subiunctivum act. sing. plur. I. obsim obsīmus II. obsīs obsītis III. obsit obsint Imperfectum indicativum act. sing. plur. I. oberam oberāmus II. oberās oberātis III. oberat oberant Imperfectum subiunctivum act. sing. plur. I. obessem obessēmus II. obessēs obessētis III. obesset obessent Futurum indicativum act. sing. plur. I. oberō oberimus II. oberis oberitis III. oberit oberunt

Radix perfecta obfu- Perfectum indicativum act. sing. plur. I. obfuī obfuimus II. obfuistī obfuistis III. obfuit obfuērunt Perfectum subiunctivum act. sing. plur. I. obfuerim obfuerīmus II. obfuerīs obfuerītis III. obfuerit obfuerint Plusquam perfectum indicativum act. sing. plur. I. obfueram obfuerāmus II. obfuerās obfuerātis III. obfuerat obfuerant Plusquam perfectum subiunctivum act. sing. plur. I. obfuissem obfuissēmus II. obfuissēs obfuissētis III. obfuisset obfuissent Futurum perfectum act. sing. plur. I. obfuerō obfuerimus II. obfueris obfueritis III. obfuerit obfuerint

Infinitivi sing. plur. praes. obesse — perf. obfuisse fut. obfore

Participia praes. † obens, obentis perf. — fut. obfutūrus, -a, -um

Gerundia et supina subst. — adiect. — supina —