operarum

Discretiva

operarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
operārum	casus genitivus pluralis	substantivi opera

Appellatio pronuntiatusque

API: /o.peˈraːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: o·pe·rā·rum — morphologica: oper-arum

Loci

Vitruvius ca. -80…-15

C. Plinius Secundus 23-79

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (30-22 a.C.n.)

• Fiunt etiam in fluminibus rotae eisdem rationibus, quibus supra scriptum est. Circa earum frontes adfiguntur pinnae, quae, cum percutiuntur ab impetu fluminis, cogunt progredientes versari rotam, et ita modiolis haurientes et in summum referentes sine operarum calcatura ipsius fluminis inpulsu versatae praestant, quod opus est ad usum. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• operarum ista conputatio est in latifundis, non legitima naturae festinatio. quo maturius putantur aptis diebus, eo plus materiae fundunt; quo serius, eo fructum uberiorem. quare macras prius conveniet putare, validas novissime, plagam omnem obliquam fieri, ut facile decidant imbres, et ad terram verti quam levissima cicatrice acie falcis exacuta plagaque conlevata, recidi autem semper inter II gemmas, ne sit vulnus oculis in recisa parte. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• non negaverim iactatum a quibusdam Petronis patrem e regione Transpadana fuisse mancipem operarum, quae ex Umbria in Sabinos ad culturam agrorum quotannis commeare soleant; subsedisse autem in oppido Reatino uxore ibidem ducta. ipse ne vestigium quidem de hoc, quamvis satis curiose inquirerem, inveni. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[4][2]

Fontes