operas

Discretiva

operas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
operās	casus genitivus pluralis	substantivi opera

Appellatio pronuntiatusque

API: /o.peˈraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: o·pe·rās — morphologica: oper-as

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Ego adeo servosne tu habeas ad agrum colendum an ipse mutuarias operas cum vicinis tuis cambies, neque scio neque laboro. At tu me scis eadem die tris Oeae manu misisse, idque mihi patronus tuus inter cetera a te sibi edita obiecit, quanquam modico prius dixerat me uno servo comite Oeam venisse. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[1][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Is gracili pauperie laborans fabriles operas praebendo parvis illis mercedibus vitam tenebat. Erat ei tamen uxorcula etiam satis quidem tenuis et ipsa, verum tamen postrema lascivia famigerabilis. Sed die quadam, dum matutino ille ad opus susceptum proficiscitur, statim latenter inrepit eius hospitium temerarius adulter. Ac dum Veneris conluctationibus securius operantur, maritus ignarus rerum ac nihil etiam tum tale suspicans inprovisus hospitium repetit. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3]

Fontes

3. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber IX. Capitulum V. Versus 1 — operas