operibus

Discretiva

operibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
operibus	casus dativus pluralis	substantivi opus
operibus	casus ablativus pluralis	substantivi opus

Appellatio pronuntiatusque

API: /oˈpe.ri.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: o·pe·ri·bus — morphologica: oper-ibus

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Sed iam sentio me esse longius provectum, quam proposita ratio postularet. verum admirabilis compositio disciplinae incredibilisque rerum me traxit ordo; quem, per deos inmortales! nonne miraris? quid enim aut in natura, qua nihil est aptius, nihil descriptius, aut in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest? quid posterius priori non convenit? quid sequitur, quod non respondeat superiori? —De finibus Ciceronis ^[1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Sed inprimis nutrix cogenda est exerceri et ambulationibus et is operibus, quae superiores partes movent; mittenda in balineum iubendaque ibi calida aqua mammas perfundere; tum alenda cibis lenibus et is, qui non facile corrumpuntur: potione, si febricitat puer, aquae; si sine febre est, vini diluti. Ac si alvus nutricis substitit, ducenda est. —De Medicina Celsi ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Tum infit ad me Byrrhena: «Quam commode versaris in nostra patria? Quod sciam, templis et lavacris et ceteris operibus longe cunctas civitates antecellimus, utensilium praeterea pollemus adfatim. Certe libertas otiosa, et negotioso quidem advenae Romana frequentia, modesto vero hospiti quies villatica: omni denique provinciae voluptarii secessus sumus.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4][2]

Fontes