oppositionem

Discretiva

oppositionem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
oppositiōnem	casus accusativus singularis	substantivi oppositiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /oppositiˈoːnem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: op·po·si·ti·ō·nem — morphologica: op-position-em

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Et per consequens sicut perfectioni opponitur imperfectio, infinito negative infinitum privative, fini illud quod est ad finem, bono appetitus, vero potentia cognoscitiva, pulchro amor pulchri; ita, tanquam ortus et occasus, vita et mors, bonum et malum, oppositionem licet in rerum natura comperire. —Summa terminorum metaphysicorum Iordani Bruni ^[1][2]

Fontes