parerem

Discretiva

parerem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

parerem

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parerem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	pariō (parere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpa.re.rem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·re·rem — morphologica: par-erem

pārērem

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pārērem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	pāreō (pārēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːˈreːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·rē·rem — morphologica: par-erem

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• De Gorgia autem quod mihi scribis, erat quidem ille in cottidiana declamatione utilis, sed omnia postposui dum modo praeceptis patris parerem; διαρρήδην enim scripserat ut eum dimitterem statim. tergiversari nolui, ne mea nimia σπουδὴ suspicionem ei aliquam importaret. deinde illud etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris iudicare. tuum tamen studium et consilium gratum acceptumque est mihi. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

class.  (8-12 p.C.n.)

• ne tamen officio memoris laedaris amici,

parebo iussis – parce timere – tuis.

at non parerem, si non meminisse putarer:

hoc quod non prohibet vox tua, gratus ero,

dumque – quod o breve sit! – lumen vitale videbo,

serviet officio spiritus iste tuo. —Tristia Ovidii Nasonis ^[3][2]

Fontes