parituras

Discretiva

parituras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

paritūrās

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
paritūrās	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii paritūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /pa.riˈtuːraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·ri·tū·rās — morphologica: parit-ur-as

pāritūrās

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pāritūrās	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii pāritūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /paːriˈtuːraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·ri·tū·rās — morphologica: parit-ur-as

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• modum statuunt fellis pondere, opii tertiam, admixto amygdalino oleo, quantum satis esse appareat; haec in vellere inponunt. masculi fel vituli cum mellis dimidio tritum servatur ad vulvas. carnem vituli si cum aristolochia inassatam edant circa conceptum, marem parituras promittunt. medulla vituli in vino et aqua decocta cum sebo exulcerationibus vulvarum inposita prodest, item adips vulpium excrementumque felium, hoc cum resina et rosaceo inpositum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes