pependissent

Discretiva

pependissent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pependissent	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	pendeō (pendēre)
pependissent	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	pendō (pendere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /pe.penˈdis.sent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·pen·dis·sent — morphologica: pepend-issent

Loci

Titus Livius -58…+17

Velleius Paterculus ca. -20/+35

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 587 u.c.)

• Omnium primum liberos esse iubere Macedonas, habentis urbes easdem agrosque, utentes legibus suis, annuos creantis magistratus; tributum dimidium eius, quod pependissent regibus, pendere populo Romano. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.

• Quintiusque Crispinus, singularem nequitiam supercilio truci protegens, et Appius Claudius et Sempronius Gracchus ac Scipio aliique minoris nominis utriusque ordinis viri, quas cuiuslibet uxore violata poenas pependissent, pependere, cum Caesaris filiam et Neronis violassent coniugem. Iulia relegata in insulam patriaeque et parentum subducta oculis, quam tamen comitata mater Scribonia voluntaria exilii permansit comes. —Historiae Romanae Vellei ^[3][2]

class.

• Video uniones non singulos singulis auribus comparatos; iam enim exercitatae aures oneri ferundo sunt; iunguntur inter se et insuper alii binis superponuntur. Non satis muliebris insania viros superiecerat, nisi bina ac terna patrimonia auribus singulis pependissent. —De beneficiis Senecae ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• legatum etiam ex testamento Rusti Caepionis, qui caverat ut quotannis ingredientibus curiam senatoribus certam summam viritim praestaret heres suus, irritum fecit. reos, qui ante quinquennium proximum apud aerarium pependissent, universos discrimine liberavit nec repeti nisi intra annum eaque condicione permisit, ut accusatori qui causam non teneret exilium poena esset. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[5][2]

Fontes