pependit

Discretiva

pependit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pependit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	pendeō (pendēre)
pependit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	pendō (pendere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /peˈpen.dit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·pen·dit — morphologica: pepend-it

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Quintus Curtius Rufus fl. 50

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• “Difficile est,” inquis, “animum perducere ad contemptionem animae.” Non vides, quam ex frivolis causis contemnatur? Alius ante amicae fores laqueo pependit, alius se praecipitavit e tecto, ne dominum stomachantem diutius audiret, alius ne reduceretur e fuga, ferrum adegit in viscera. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Ille epistula perlecta plus indignationis quam pavoris ostendit proiectisque amiculo et litteris ante lectum «Rex,» inquit «semper quidem spiritus meus ex te pependit, sed nunc vere, arbitror, sacro et venerabili ore trahitur ‹tuo›.» —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• creditur et novellae arboris candidius esse, sed veteris odoratius. quidam et in insulis melius putant gigni, Iuba in insulis negat nasci. quod ex eo rotunditate guttae pependit, masculum vocamus, cum alias non fere mas vocetur ubi non sit femina; religioni tributum, ne sexus alter usurparetur. —Naturalis historia Plinii ^[4][2]

Fontes