peperit

Discretiva

peperit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
peperit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	pariō (parere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpe.pe.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·pe·rit — morphologica: peper-it

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• nec vero hoc in te unum convenit moribus domesticis ac nostrorum hominum urbanitate limatum, sed cum in reliquos vestros tum in eum maxime, qui ista peperit, hominem sine arte sine litteris, insultantem in omnes, sine acumine ullo sine auctoritate sine lepore. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Mulieri gravidae si subito mammae emacuerunt, abortus periculum est. Quae neque peperit neque gravida est, si lac habet, a menstruis defecta est. —De Medicina Celsi ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Iamque proximas civitates et attiguas regiones fama pervaserat deam quam caerulum profundum pelagi peperit et ros spumantium fluctuum educavit iam numinis sui passim tributa venia in mediis conversari populi coetibus, vel certe rursum novo caelestium stillarum germine non maria sed terras Venerem aliam virginali flore praeditam pullulasse. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4][2]

Fontes