perficitis

Discretiva

perficitis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
perfectis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	perficiō (perficere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /perˈfi.ki.tis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·fi·ci·tis — morphologica: per-fic-itis

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (58 a.C.n. / 696 a.u.)

• Cum inimici nostri venire dicentur, tum in Epirum ibo. Quod scribis te, si velim, ad me venturam, ego vero, cum sciam magnam partem istius oneris abs te sustineri, te istic esse volo. Si  perficitis , quod agitis, me ad vos venire oportet; sin autem — sed nihil opus est reliqua scribere. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

Fontes