petebatis

Discretiva

petebatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
petēbātis	secunda pluralis	imperfectum	activa	indicativus	petō (petēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /peteːˈbaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·tē·bā·tis — morphologica: pet-ebatis

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hi iudices Clodiani a senatu petierant praesidium, quod non erat nisi damnaturis necessarium, et inpetraverant. Itaque eleganter illis Catulus absoluto reo, “quid vos,” inquit, “praesidium a nobis petebatis? An ne nummi vobis eriperentur?” Inter hos tamen iocos inpune tulit ante iudicium adulter, in iudicio leno, qui damnationem peius effugit quam meruit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

Fontes