peti

Discretiva

peti dictio est in variis linguis:

• Esperantice: peti
• Finnice: peti
• Indonesie: peti
• Slovene: peti

Dictiones similes

• Dacoromane: peți

Formae affines

Latine

petī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
petī	—	praesens	passiva	infinitivus	petō (petere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpetiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·tī — morphologica: pet-i

Italice

peti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
peti	forma pluralis	substantivi peto

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpeti/

Syllabificatio phonetica: pe·ti — morphologica: pet-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (72/71 a.C.n.)

• Vix me hercule ut corium peti, vix ut gravius expostulari; verum ut esses durissimus, agi quidem usitato iure et cotidiana actione potuit. Quid opus fuit vi, quid armatis hominibus, quid caede, quid sanguine? —Pro Marco Tullio oratio Ciceronis ^[1]

Latinitas postclassica

saec. II.

• deae quidem me tantum sacris inbutum, at magni dei deumque summi parentis invicti Osiris necdum sacris inlustratum; quanquam enim conexa, immo vero unita ratio numinis religionisque esset, tamen teletae discrimen interesse maximum; prohinc me quoque peti magno etiam deo famulum sentire deberem. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[2][3]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - Pro Marco Tullio oratio. (Poesia Latina): XXIV. [54] — peti