piscium

Solum piscium Linguae multae ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Piscium.

Discretiva

piscium dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
piscium	casus genitivus pluralis	substantivi piscis

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpis.ki.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pis·ci·um — morphologica: pisc-ium

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Hirrus circum piscinas suas ex aedificiis duodena milia sestertia capiebat. Eam omnem mercedem escis, quas dabat piscibus, consumebat. Non mirum; uno tempore enim memini hunc Caesari duo milia murenarum mutua dedisse in pondus et propter piscium multitudinem quadragies sestertio villam venisse. —De agricultura Varronis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Ceterum eodem piscium argumento etiam Menelai socios putabis magos fuisse, quos ait poeta praecipuus flexis hamulis apud Pharum insulam famem propulsasse. Etiam mergos et delfinos et Scyllam tu eodem referes; etiam gulones omnes, qui inpendio a piscatoribus merguntur; etiam ipsos piscatores, qui omnium generum piscis arte adquirunt. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[3]

Fontes

3. Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 2. Sectio 32. Versus 5 — piscium