proderit

Discretiva

proderit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
prōderit	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	prōsum (prōdesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈproːderit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prō·de·rit — morphologica: prod-erit

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Cato omnes ventos et imbrem quoque in tota translatione damnat. et ad haec proderit quam plurimum terrae, in qua vixerint, radicibus cohaerere ac totas cum caespite circumligari, cum ob id Cato in corbibus transferri iubeat, procul dubio utilissime. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes