profuit

Discretiva

profuit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
prōfuit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	prōsum (prōdesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈproːfuit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prō·fu·it — morphologica: pro-fu-it

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• profuit adsidue vitiis insistere amicae,

idque mihi factum saepe salubre fuit.

‘quam mala’ dicebam ‘nostrae sunt crura puellae!’

nec tamen, ut vere confiteamur, erant.

‘brachia quam non sunt nostrae formosa puellae!’

et tamen, ut vere confiteamur, erant.

‘quam brevis est!’ nec erat; ‘quam multum poscit amantem!’

haec odio venit maxima causa meo.

et mala sunt vicina bonis; errore sub illo

pro vitio virtus crimina saepe tulit. —Remedia amoris Ovidii Nasonis ^[1]

class.

• Magis tamen ignoscendum medico est parum proficienti in acutis morbis quam in longis: hic enim breve spatium est, intra quod, si auxilium non profuit, aeger extinguitur: ibi et deliberationi et mutationi remediorum tempus patet, adeo ut raro, si inter initia medicus accessit, obsequens aeger sine illius vitio pereat. —De Medicina Celsi ^[2][3]

saec. I.

• is ergo in reliqua ingeni magnitudine medicinae peculiariter curiosus et ab omnibus subiectis, qui fuere magna pars terrarum, singula exquirens scrinium commentationum harum et exemplaria effectusque in arcanis suis reliquit, Pompeius autem omni praeda regia potitus transferre ea sermone nostro libertum suum Lenaeum grammaticae artis iussit vitaeque ita profuit non minus quam reipublicae victoria illa. —Naturalis historia Plinii ^[4][3]

Latinitas postclassica

saec. II.

• sed tuus Endymion dilectae fiet adulter

matronae. mox cum dederit Servilia nummos

fiet et illius quam non amat, exuet omnem

corporis ornatum; quid enim ulla negaverit udis

inguinibus, sive est haec Oppia sive Catulla?

deterior totos habet illic femina mores.

‹sed casto quid forma nocet?› quid profuit immo

Hippolyto grave propositum, quid Bellerophonti? —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[5]

Fontes

1. Publius Ovidius Naso - Remedia amoris. (Bibliotheca Augustana): versus 315 — profuit
5. Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura X, versus 324 — profuit