publicus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpuːblikus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pū·bli·cus — morphologica: public-us

Formae aliae

• poblicus, poplicus

Notatio

← *populicus, per syncopen antepaenultimam.

Nomen adiectivum

pūblic|us, -a, -um

1. Qui ad populum pertinet.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	pūblicus	pūblica	pūblicum	nom.	pūblicī	pūblicae	pūblica
gen.	pūblicī	pūblicae	pūblicī	gen.	pūblicōrum	pūblicārum	pūblicōrum
dat.	pūblicō	pūblicae	pūblicō	dat.	pūblicīs	pūblicīs	pūblicīs
acc.	pūblicum	pūblicam	pūblicum	acc.	pūblicōs	pūblicās	pūblica
abl.	pūblicō	pūblicā	pūblicō	abl.	pūblicīs	pūblicīs	pūblicīs
voc.	pūblice	pūblica	pūblicum	voc.	pūblicī	pūblicae	pūblica

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

1. prīvātus

Collocationes

• rēs pūblica

Dictiones derivatae

• pūblicē, pūbliciter
• pūblicitus
• pūblicō, pūblicāre
• pūblicum, pūblica
• rēspūblica

Translationes

Qui ad populum pertinet

Anglice: public (en) Esperantice: publika (eo)

Germanice: öffentlich (de)