puta

Solum puta Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Puta.

Latine

puta

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈputa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·ta — morphologica: put-a

Notatio

← Latine: putō ← putā, qua vulgus utitur adverbialiter. ^[1]

Adverbium

puta

1. Exempli gratiā ^[1][2][3][4]

Dictiones collatae

Synonyma

• scīlicet (adverbialiter)

Collocationes

• ut puta

Translationes

Exempli gratia

Anglice: for instance (en), namely (en)

Germanice: zum Beispiel (de), nämlich (de)

Discretiva

puta dictio est in variis linguis:

• Catalane: puta
• Hispanice: puta
• Lithuanice: puta
• Lusitane: puta
• Suecice: puta

Dictiones similes

• Dacoromane: puță
• Faeroice: púta

Formae affines

Latine

putā

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putā	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈputaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā — morphologica: put-a

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 980 — “PŬTO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
2. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. puta (eig. Imperat. v. puto) (tom. 2, p. 2098)
3. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — puta
4. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — puto