putabaris

Discretiva

putabaris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putābāris	secunda singularis	imperfectum	passiva	indicativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈbaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·bā·ris — morphologica: put-abaris

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Mundus ergo te videbit de bonorum duce satellitem reproborum? sic nobis subito turbata sunt sidera, sic infensa divinitas? ubi nunc ille tuus salutaris genius, ubi, ut usitatius loquar, ille bonorum operum consultor spiritus, cum quo assidue colloqui putabaris? neque enim aliter talia fieri posse per hominem videbantur. —Epistole familiares Petrarcae ^[1][2]

Fontes