putabor

Discretiva

putabor dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putābor	prima singularis	futurum	passiva	indicativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːbor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·bor — morphologica: put-abor

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Rara michi veteris superant insignia forme

Effigiesque antiqua perit. Vix illa putabor,

Si prope conspiciar: sic me fregere labores

Assidui longusque dolor viduumque cubile

Coniugibusque orbata domus. Tot tristibus una

Maiestas invicta viget, sintque omnia quanquam

Obruta, supremis inerit per secula saxis. —Epistole metrice Petrarcae ^[1][2]

Fontes