putarer

Discretiva

putarer dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putārer	prima singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːrer/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·rer — morphologica: put-arer

Loci

Quintus Horatius Flaccus -65…-8

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 20-13 a.C.n.)

• multa quidem dixi cur excusatus abirem,

sed timui mea ne finxisse minora putarer,

dissimulator opis propriae, mihi commodus uni. —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci ^[1][2]

Fontes