putaris

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Discretiva

putaris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

More information Forma, Persona ...

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːris/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tā·ris — morphologica: put-aris

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • non nisi legitime volt nubere. quid placeat dic.
ni parere velis, pereundum erit ante lucernas;
si scelus admittas, dabitur mora parvula, dum res
nota urbi et populo contingat principis aurem.
dedecus ille domus sciet ultimus. interea tu
obsequere imperio, si tanti vita dierum
paucorum. quidquid levius meliusque  putaris ,
praebenda est gladio pulchra haec et candida cervix. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [3]

Vide etiam:  → putaris (Vicicitatio)

Fontes

  1. [1]
    Marcus Tullius Cicero - De oratore. (The Latin Library): Liber tertius. I. [4] — putaris
  2. [2]
    Publius Ovidius Naso - Ars amatoria. (Bibliotheca Augustana): Liber primus, versus 733 — putaris
  3. [3]
    Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura X, versus 344 — putaris

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads