putaverant

Discretiva

putaverant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putāverant	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːwerant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·ve·rant — morphologica: putav-erant

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Praecogitati mali mollis ictus venit. At stultis et fortunae credentibus omnis videtur nova rerum et inopinata facies; magna autem pars est apud imperitos mali novitas. Hoc ut scias, ea quae putaverant aspera, fortius, cum adsuevere, patiuntur. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

Fontes