putavi

Discretiva

putavi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putāvī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtaːwiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·vī — morphologica: putav-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -80…-20

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

• cumque omnis populi Romani religio in sacra et in auspicia divisa sit, tertium adiunctum sit si quid praedictionis causa ex portentis et monstris Sibyllae interpretes haruspicesve monuerunt, harum ego religionum nullam umquam contemnendam putavi mihique ita persuasi, Romulum auspiciis Numam sacris constitutis fundamenta iecisse nostrae civitatis, quae numquam profecto sine summa placatione deorum inmortalium tanta esse potuisset. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class. (ca. 30/22 a.C.n.)

• Cum corpus architecturae scriberem, primo volumine putavi, quibus eruditionibus et disciplinis esset ornata, exponere finireque terminationibus eius species et, e quibus rebus esset nata, dicere. Ergo in primo de artis officio itemque, quid oporteat esse in architecto, ibi pronuntiavi. In hoc de naturalibus materiae rebus, quem habeant usum, disputabo. —De architectura Vitruvii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

• Ad haec ille subridens: «At tu» inquit «non sanguine sed lotio perfusus es. Verum tamen et ipse per somnium iugulari visus sum mihi, nam et iugulum istum dolui et cor ipsum mihi avelli putavi, et nunc etiam spiritu deficior et genua quatior et gradu titubo et aliquid cibatus refovendo spiritu desidero.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4][2]

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

• Cum autem usus et mos sermonum is sit, ut ita et nunc loquamur, ut plerique veterum locuti sunt: multam dixit et multa dicta est, non esse abs re putavi notare quod M. Cato aliter dixit. Nam in quarto Originum verba haec sunt: Imperator noster, si quis extra ordinem depugnatum ivit, ei multam facit. —Noctes Atticae A. Gellii ^[5][2]

Fontes