refert

Discretiva

refert dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
refert	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrefert/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·fert — morphologica: re-fer-t

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Refert enim qualis morbus sit, quale corpus, quale caelum, quae aetas, quod tempus anni; minimeque in rebus inter se multum differentibus perpetuum esse praeceptum temporis potest. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• idem inlisu ipso repercussus correpta secum in caelum refert sorbetque in excelsum. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, IV. [7] — refert
2. Vicicitatio: refert.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 49, [132] — refert