relatos

Discretiva

relatos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
relātōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii relātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /reˈlaːtoːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·lā·tōs — morphologica: re-lat-os

Hispanice

relatos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
relatos	forma pluralis	substantivi relato

Appellatio pronuntiatusque

API: [reˈlatos]

Syllabificatio phonetica: re·la·tos — morphologica: re-lat-os

Lusitane

relatos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
relatos	forma pluralis	substantivi relato

Appellatio pronuntiatusque

API: [ʁɨˈłatuʃ]

Syllabificatio phonetica: re·la·tos — morphologica: re-lat-os

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Eodem vero auctore disci potest morbos tum ad iram deorum inmortalium relatos esse, et ab isdem opem posci solitam verique simile est inter *** nulla auxilia adversae valetudinis, … —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. [4] — relatos
2. Vicicitatio: relatos.