relatum

Discretiva

relatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
relātum	—	—	—	supinum­	accusativo	referō (referre)

Forma	Modus flexurae	originis
relātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii relātus
relātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii relātus
relātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii relātus
relātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii relātus
relātum	casus accusativus singularis	substantivi relātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /reˈlaːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·lā·tum — morphologica: re-lat-um

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• … ut idem in sextante denarii habeam, quod Graeci habent in eo, quem ὀβολὸν appellant. Id ad nostra pondera relatum paulo plus dimidio scripulo facit. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• Praeter haec inferiore caelo relatum in monumenta est lacte et sanguine pluisse M. Acilio C. Porcio cos. et saepe alias, sicut carne P. Volumnio Servio Sulpicio cos., exque ea non perputruisse quod non diripuissent aves, … —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XVII. [1c] — relatum
2. Vicicitatio: relatum.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 57, [147] — relatum