sano

Latine

sānō (sānāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsaːnoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sā·nō — morphologica: san-o

Notatio

← Latine: sānus

Verbum temporale

sān|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. Morbo liberare, sanum facere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
sān-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	sānō	sānem		sānābam	sānārem	sānābō
II. sing.	sānās	sānēs	sānā!	sānābās	sānārēs	sānābis	sānātō!
III. sing.	sānat	sānet		sānābat	sānāret	sānābit	sānātō!
I. plur.	sānāmus	sānēmus		sānābāmus	sānārēmus	sānābimus
II. plur.	sānātis	sānētis	sānāte!	sānābātis	sānārētis	sānābitis	sānātōte!
III. plur.	sānant	sānent		sānābant	sānārent	sānābunt	sānantō!
Thema	Vox passiva
sān-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	sānor	sāner		sānābar	sānārer	sānābor
II. sing.	sānāris	sānēris	sānāre!	sānābāris	sānārēris	sānāberis	sānātor!
III. sing.	sānātur	sānētur		sānābātur	sānārētur	sānābitur	sānātor!
I. plur.	sānāmur	sānēmur		sānābāmur	sānārēmur	sānābimur
II. plur.	sānāminī	sānēminī	sānāminī!	sānābāminī	sānārēminī	sānābiminī	—
III. plur.	sānantur	sānentur		sānābantur	sānārentur	sānābuntur	sānantor!

Thema	Vox activa
sānāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	sānāvī	sānāverim	sānāveram	sānāvissem	sānāverō
II. sing.	sānāvistī	sānāveris	sānāverās	sānāvissēs	sānāveris
III. sing.	sānāvit	sānāverit	sānāverat	sānāvisset	sānāverit
I. plur.	sānāvimus	sānāverimus	sānāverāmus	sānāvissēmus	sānāverimus
II. plur.	sānāvistis	sānāveritis	sānāverātis	sānāvissētis	sānāveritis
III. plur.	sānāvērunt	sānāverint	sānāverant	sānāvissent	sānāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	sānāre	sānāvisse	sānātūrum, -am, -um esse	sānāns		sānātūrus, -a, -um­
Vox passiva	sānārī	sānātum, -am, -um esse	sānātum īrī		sānātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
sānandī		sānandus, -a, -um			sānātum	sānātū

Translationes

Morbo liberare

Anglice: heal (en) Finnice: parantaa (fi) Francogallice: guérir (fr)

Germanice: heilen (de) Lusitane: sanar, curar (pt)

Discretiva

sano dictio est in variis linguis:

• Esperantice: sano
• Hispanice: sano
• Italice: sano

Formae affines

Latine

sānō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
sānō	casus dativus singularis · genus masculinum	adiectivi sānus
sānō	casus ablativus singularis · genus masculinum	adiectivi sānus
sānō	casus dativus singularis · genus neutrum	adiectivi sānus
sānō	casus ablativus singularis · genus neutrum	adiectivi sānus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsaːnoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sā·nō — morphologica: san-o

Finnice

sano

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
sano	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	sanoa