scribebam

Discretiva

scribebam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
scrībēbam	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːˈbeːbam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrī·bē·bam — morphologica: scrib-ebam

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (49 a.C.n. / 705 a.u.)

• Recentissima tua est epistula Kalendis data, in qua optas congressum pacemque non desperas; sed ego cum haec scribebam nec illos congressuros nec, si congressi essent, Pompeium ad ullam condicionem accessurum putabam. quod videris non dubitare, si consules transeant, quid nos facere oporteat, certe transeunt vel, quo modo nunc est, transierunt. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

Fontes