sena

Discretiva

sena dictio est in variis linguis:

• Indonesie: sena
• Lusitane: sena
• Melitense: sena
• Suecice: sena

Dictiones similes

• Hispanice: seña

Formae affines

Latine

sēna

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
sēna	casus nominativus pluralis · genus neutrum	numeri sēnī
sēna	casus accusativus pluralis · genus neutrum	numeri sēnī
sēna	casus vocativus pluralis · genus neutrum	numeri sēnī

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈseːna/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sē·na — morphologica: sen-a

Usus

• qui  sena  leonum vinxerat inter se connexis vellera nodis.

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• sed hae tantae tamque artifices argutiae a XV diebus paulatim desinunt, nec ut fatigatas possis dicere aut satiatas. mox aestu aucto in totum alia vox fit, nec modulata aut varia; mutatur et color. postremo hieme ipsa non cernitur. linguis earum tenuitas illa prima non est quae ceteris avibus. pariunt vere primo, cum plurimum,  sena  ova. —Naturalis historia Plinii ^[1]

Vide etiam:  → sena (Vicicitatio)

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 43, [85] — sena