septeni

Latine

VII
Cardinalis:	septem
Ordinalis:	septimus
Adverbium:	septiēs
Distributivus:	septēnī
Proportionalis:	septuplus
Multiplicativus:	septemplex
Collectivus:	…
VI – VII – VIII

(VI) sēnī ← septēnī → octōnī (VIII)

Appellatio pronuntiatusque

API: /sepˈteːniː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sep·tē·nī — morphologica: septen-i

Numerus distributivus

septēn|ī, -ae, -a plur.

1. √ Septem pro quoque (adiectivum numerale distributivum).
2. Septem coniuncti.

Declinatio

Numerale distributivum plurale
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.
nom.	septēnī	septēnae	septēna	nom.
gen.	septēnōrum septēnûm	septēnārum	septēnōrum septēnûm	gen.
dat.	septēnīs	septēnīs	septēnīs	dat.
acc.	septēnōs	septēnās	septēna	acc.
abl.	septēnīs	septēnīs	septēnīs	abl.
voc.	septēnī	septēnae	septēna	voc.

Translationes

Septem pro quoque	dilatare ▼

Septem pro quoque	collabi ▲

Anglice: seven (en) each (en) Germanice: je sieben (de)

Septem coniuncti	dilatare ▼

Septem coniuncti	collabi ▲

Anglice: seven (en) at a time (en) Germanice: sieben (de) auf einmal (de)

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Hypanis fluvius in Ponto circa solstitium defert acinorum effigie tenues membranas, quibus erumpit volucre quadrupes supra dicti modo, nec ultra unum diem vivit, unde hemerobion vocatur. reliquis talium ab initio ad finem septenarii sunt numeri, culici et vermiculis ter  septeni , corpus parientibus quater  septeni ; mutationes et in alias figuras transitus trinis aut quadrinis diebus. —Naturalis historia Plinii ^[1]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 43, [120] — septeni
2. Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber III. De prima divisione partium et imparium. Caput V. [6] — septeni