serum

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈserum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: se·rum — morphologica: ser-um

Nomen substantivum

ser|um, -ī neut.

1. Pars aquosa in lacte, quae post confecium caseum colatur per fiscellam e vimine, vel alio modo separatur. ^[1]
2. Aquosa pars aliarum rerum.
3. Semine virili.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	serum	sera	I
gen.	serī	serōrum	II
dat.	serō	serīs	III
acc.	serum	sera	IV
abl.	serō	serīs	VI
voc.	serum	sera	V

Translationes

Pars aquosa in lacte

Anglice: whey (en)

Germanice: Molke (de) f

Discretiva

serum dictio est in variis linguis:

• Anglice: serum
• Hispanice: serum

Dictiones similes

• Bohemice: sérum
• Francogallice: sérum
• Germanice: Serum

Formae affines

Latine

sērum

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
sērum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi sērus
sērum	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi sērus
sērum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi sērus
sērum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi sērus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈseːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sē·rum — morphologica: ser-um

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 257 — “SERUM, i, n. 2.”