servabimur

Discretiva

servabimur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servābimur	prima pluralis	futurum	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːbimur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·bi·mur — morphologica: serv-abimur

Usus

Latinitas nova

saec. XIX.

• Quod fausto redeas, gaudebimus, alite, cives:

salveto, patriae luxque decusque tuae.

Te modo dii servent, tuti servabimur urbe,

tutus erit miles, tuta Minerva, lares. —Fructus autumnales Matthiae Petri Katancic. (1750-1825)