servo

Latine

servō

Appellatio pronuntiatusque

servō

API: /ˈserwoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vō — morphologica: serv-o

Verbum transitivum

serv|ō, -āre, -āvī, -ātum ^{[1][2][3][4][5]}

1. Salvum et incolumem praestare
2. Solicite et diligenter observare oculis
3. Reponere in aliud tempus

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
serv-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	servō	servem		servābam	servārem	servābō
II. sing.	servās	servēs	servā!	servābās	servārēs	servābis	servātō!
III. sing.	servat	servet		servābat	servāret	servābit	servātō!
I. plur.	servāmus	servēmus		servābāmus	servārēmus	servābimus
II. plur.	servātis	servētis	servāte!	servābātis	servārētis	servābitis	servātōte!
III. plur.	servant	servent		servābant	servārent	servābunt	servantō!
Thema	Vox passiva
serv-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	servor	server		servābar	servārer	servābor
II. sing.	servāris	servēris	servāre!	servābāris	servārēris	servāberis	servātor!
III. sing.	servātur	servētur		servābātur	servārētur	servābitur	servātor!
I. plur.	servāmur	servēmur		servābāmur	servārēmur	servābimur
II. plur.	servāminī	servēminī	servāminī!	servābāminī	servārēminī	servābiminī	—
III. plur.	servantur	serventur		servābantur	servārentur	servābuntur	servantor!

Thema	Vox activa
servāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	servāvī	servāverim	servāveram	servāvissem	servāverō
II. sing.	servāvistī	servāveris	servāverās	servāvissēs	servāveris
III. sing.	servāvit	servāverit	servāverat	servāvisset	servāverit
I. plur.	servāvimus	servāverimus	servāverāmus	servāvissēmus	servāverimus
II. plur.	servāvistis	servāveritis	servāverātis	servāvissētis	servāveritis
III. plur.	servāvērunt servāvēre	servāverint	servāverant	servāvissent	servāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	servāre	servāvisse	servātūrum, -am, -um esse	servāns		servātūrus, -a, -um­
Vox passiva	servārī	servātum, -am, -um esse	servātum īrī		servātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
servandī		servandus, -a, -um			servātum	servātū

Dictiones collatae

Synonyma

1. tueor, tuērī
2. custōdiō, custōdīre
3. cōnservō, cōnservāre

Dictiones derivatae

• servābilis
• servāns
• servātiō
• servātor, servātrīx

Composita

• asservō, asservāre
• cōnservō, cōnservāre, cōnservātiō
• inservō, inservāre
• observō, observāre, observātiō
• perservō, perservāre
• praeservō, praeservāre, praeservātiō
• reservō, reservāre, reservātiō

Translationes

Salvum et incolumem praestare	dilatare ▼

Salvum et incolumem praestare	collabi ▲

Anglice: maintain (en), keep (en), save (en) Germanice: erretten (de), erhalten (de), bewahren (de)

Solicite et diligenter observare oculis	dilatare ▼

Solicite et diligenter observare oculis	collabi ▲

Anglice: guard (en), protect (en) Germanice: beobachten (de), achtgeben (de), aufpassen (de)

Reponere in aliud tempus	dilatare ▼

Reponere in aliud tempus	collabi ▲

Anglice: preserve (en), store (en) Germanice: aufbewahren (de)

Discretiva

servo dictio est in variis linguis:

• Anglice: servo
• Esperantice: servo
• Finnice: servo
• Hispanice: servo
• Italice: servo
• Lusitane: servo

Formae affines

Latine

servō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servō	casus dativus singularis · genus masculinum	adiectivi servus
servō	casus ablativus singularis · genus masculinum	adiectivi servus
servō	casus dativus singularis · genus neutrum	adiectivi servus
servō	casus ablativus singularis · genus neutrum	adiectivi servus
servō	casus dativus singularis	substantivi servus
servō	casus ablativus singularis	substantivi servus

Appellatio pronuntiatusque

servō

API: /ˈserwoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vō — morphologica: serv-o

Italice

servo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	servire

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsɛrvo/

Syllabificatio phonetica: ser·vo — morphologica: serv-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Petronius Arbiter ca. 14-66

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Te adversus me omnia audere gratum est; ego servo et servabo (sic enim adsuevi) Platonis verecundiam. Itaque tectis verbis ea ad te scripsi, quae apertissimis agunt Stoici; sed illi etiam crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[6][7]

saec. I.

• Multum risit ancilla post; tam frigidum schema et nolo inquit tibi tam valde placeas. Ego adhuc servo nunquam succubui, nec hoc dii sinant, ut amplexus meos in crucem mittam. Viderint matronae, quae flagellorum vestigia osculantur; ego etiam si ancilla sum, nunquam tamen nisi in equestribus sedeo. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[8][7]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• «Quanquam enim prudens crimen Corneliae legis incurram, si civem Romanum pro servo tibi vendidero, quin emis bonum et frugi mancipium, quod te et foris et domi poterit iuvare?» Sed exinde odiosus emptor aliud de alio non desinit quaerere, denique de mansuetudine etiam mea percontatur anxie. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[9][7]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Admissis deinde amicis postridie visum sibi esse ait in quiete cervam, quae perisset, ad se reverti et, ut prius consuerat, quod opus esset facto, praedicere; tum servo, quod imperaverat, significat, cerva emissa in cubiculum Sertorii introrupit, clamor factus et orta admiratio est. —Noctes Atticae A. Gellii ^[10][7]

Fontes