servanda

Discretiva

servanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

servanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi servandus
servanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi servandus
servanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi servandus
servanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi servandus
servanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi servandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwanda/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·van·da — morphologica: serv-and-a

servandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi servandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwandaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·van·dā — morphologica: serv-and-a

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Quibus vero placuerit ex consensu, ab usu carnalis concupiscentiae in perpetuum continere, absit ut inter illos vinculum coniugale rumpatur: imo firmius erit, quo magis ea pacta secum inierint, quae charius concordiusque servanda sunt, non voluptariis nexibus corporum, sed voluntariis affectibus animorum. —De nuptiis et concupiscentia Augustini ^[1][2]

Fontes