servationem

Discretiva

servationem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servātiōnem	casus accusativus singularis	substantivi servātiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːtiˈoːnem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ti·ō·nem — morphologica: notation-em

Loci

Plinius minor 61-113

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Usque in hoc tempus, domine, neque cuiquam diplomata commodavi neque in rem ullam nisi tuam misi. Quam perpetuam servationem meam quaedam necessitas rupit. —Epistulae Plini minoris ^[1][2]

Fontes