silvatica

Discretiva

silvatica dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Hispanice: silvática

Formae affines

Latine

silvātica

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
silvātica	casus nominativus singularis · genus femininum	adiectivi silvāticus
silvātica	casus vocativus singularis · genus femininum	adiectivi silvāticus
silvātica	casus nominativus pluralis · genus neutrum	adiectivi silvāticus
silvātica	casus accusativus pluralis · genus neutrum	adiectivi silvāticus
silvātica	casus vocativus pluralis · genus neutrum	adiectivi silvāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /silˈwaːti.ka/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sil·vā·ti·ca — morphologica: silvatic-a

silvāticā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
silvāticā	casus ablativus singularis · genus femininum	adiectivi silvāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /silˈwaːti.kaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sil·vā·ti·cā — morphologica: silvatic-a

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Mala Scantiana in doliis et alia quae condi solent et silvatica, haec omnia quotannis diligenter uti condita habeat. Farinam bonam et far suptile sciat facere. —De agri cultura M. Porci Catonis ^[1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Bibere autem oportet herbae solaris, quam ἡλιοτρόπιον Graeci vocant, semen vel certe folia ex vino. Super volnus vero etiam furfures ex aceto vel ruta silvatica recte imponitur vel cum melle sal tostus. Cognovi tamen medicos, qui a scorpione ictis nihil aliud quam ex bracchio sanguinem miserunt. —De Medicina Celsi ^[3][2]

Fontes