silvaticae

Discretiva

silvaticae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
silvāticae	casus genitivus singularis · genus femininum	adiectivi silvāticus
silvāticae	casus dativus singularis · genus femininum	adiectivi silvāticus
silvāticae	casus nominativus pluralis · genus femininum	adiectivi silvāticus
silvāticae	casus vocativus pluralis · genus femininum	adiectivi silvāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /silˈwaːti.kae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sil·vā·ti·cae — morphologica: silvatic-ae

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Vetera enim quam nova et eadem alio tempore quam alio pluris. Item sic de ferramentorum varietate scribit permulta, et genere et multitudine qua sint, ut falces, palas, rastros, sic alia, quorum non nulla genera species habent plures, ut falces. Nam dicuntur ab eodem scriptore vineaticae opus esse XL, sirpiculae V, silvaticae V, arborariae III, rustariae X. Hic haec. —De agricultura Varronis ^[1][2]

Fontes