silvaticam

Discretiva

silvaticam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
silvāticam	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi silvāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /silˈwaːti.kam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sil·vā·ti·cam — morphologica: silvatic-am

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Marcus Terentius Varro -116…-27

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Sub urbe hortum omne genus, coronamenta omne genus, bulbos Megaricos, murtum coniugulum et album et nigrum, loream Delphicam et Cypriam et silvaticam, nuces calvas, Abellanas, Praenestinas, Graecas, haec facito uti serantur. Fundum suburbanum, et qui eum fundum solum habebit, ita paret itaque conserat, uti quam sollertissimum habeat. —De agri cultura M. Porci Catonis ^[1][2]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Si in pirum silvaticam inserueris pirum quamvis bonam, non fore tam iucundam, quam si in eam quae silvestris non sit. In quamcumque arborem inseras, si eiusdem generis est, dumtaxat ut sit utraque malus, ita inserere oportet referentem ad fructum, meliore genere ut sit surculus, quam est quo veniat arbor. Est altera species ex arbore in arborem inserendi nuper animadversa in arboribus propinquis. —De agricultura Varronis ^[3][2]

Fontes